Veel mensen hebben een besef dat feedback geven nuttig en nodig kan zijn. Maar ze worstelen vaak met hoe ze effectief feedback kunnen geven. Een populaire manier van feedback geven wordt wel de complimentensandwich genoemd. In deze gespreksaanpak begin je met een oprecht compliment, vervolgens geef je constructieve kritiek en dan sluit je het gesprek weer af met een welgemeend compliment. Klinkt dat goed en logisch? In een nieuw artikel legt psycholoog Adam Grant uit waarom deze aanpak niet werkt.
In een kort artikel uit 2016 van Carol Dweck in de Harvard Business Review bespreekt ze enkele misverstanden over de groeimindset. Het artikel bevat tevens een korte animatie. Hieronder kun je de drie misvattingen die Carol Dweck in het artikel bespreekt lezen. Per misvatting geef ik een kort commentaar.
Kritiek kan vaak leiden tot weerstand, vooral als de ontvanger het gevoel krijgt dat de criticus geen morele zorg voor hen heeft. Wat is hier aan te doen? Een internationaal team van onderzoekers onder leiding van Lauren C. Howe van de Universiteit van Zurich heeft dit onderwerp bestudeerd (Howe et al., 2023). Het resultaat van hun onderzoek? Als de criticus laat zien dat hij of zij ook om de bekritiseerde groep geeft, dan komt de kritiek beter aan. Dit noemen ze ‘dubbele zorg’.
Maarten werkt iets langer dan een jaar in een team van ongeveer 10 mensen in een zorgorganisatie. Zijn leidinggevende is Vera. Dit is zijn tweede baan nadat hij zijn opleiding heeft afgerond. Het werk is hem wel goed bevallen. Hij voelt een soort kameraadschappelijkheid met zijn collega’s. Het werken met de patiënten geeft hem over het algemeen veel voldoening. De laatste paar maanden heeft hij het helaas steeds minder naar zijn zin. Dit heeft vooral te maken met zijn relatie met Vera.
Regelmatig krijgen we vragen self-fulfilling prophecies, positief denken, karma en the law of attraction. Bestaan deze fenomenen nou echt? Hoeveel waarde moeten we eraan hechten?
Wat is de intelligente houding? Psychologen houden zich al meer dan 100 jaar bezig met het meten van intelligentie. Intelligentiemetingen worden al jaren op grote schaal gebruikt voor toelating tot opleidingen en selectiebeslissingen. In een nieuw artikel pleit Robert Sternberg (2022) voor een bredere kijk op intelligentie. Ik bespreek enkele hoofdpunten uit het interessante artikel.
Het instrument van nudges is sinds een jaar of 10 een steeds vaker gebruikte techniek geworden voor het beïnvloeden van het gedrag van burgers, werknemers en consumenten. Tegelijk hebben diverse auteurs gewezen op beperkingen en nadelen van nudges. Hieronder bespreek ik er enkele en belicht ik het onderscheid tussen interventies gericht op systeem 1 denken en systeem 2 denken (zogenaamde rational-override-interventies).
Progressiegerichte coaches helpen hun cliënten om voorbij het negatieve te komen in de richting van iets positiefs. Een reden voor cliënten om een coach in te schakelen is meestal dat ze ergens last van hebben en niet goed weten hoe hun situatie moeten verbeteren. Ze weten, met andere woorden, vaak wel ongeveer wat ze niet willen (het probleem waar ze last van hebben) maar nog minder goed wat ze er voor in de plaats willen, laat staan hoe ze dat voor elkaar moeten krijgen. Je zou kunnen zeggen dat cliënten gevangen zitten in de min. Ze weten wel waar ze vanaf willen maar niet waar ze naartoe willen.
Motivatie is energie voor actie. We zijn meestal geneigd om te kijken naar de hoeveelheid motivatie die iemand heeft om iets te doen. Maar belangrijker dan de hoeveelheid motivatie die iemand heeft, is de kwaliteit van de motivatie die iemand heeft. Een type motivatie van een minder goede kwaliteit is gecontroleerde motivatie. Dit is de motivatie die we hebben als we onder druk gezet zijn om iets te doen of verleid zijn om iets te doen. De kwaliteit van gecontroleerde motivatie is niet zo goed omdat hij gepaard gaat met angst en tegenzin. We voeren de taak die ons gevraagd is wel uit maar de kwaliteit van ons werk is niet zo goed, we houden het minder lang vol, we vinden de taak niet zo leuk en we hebben de neiging om ons er zo snel en gemakkelijk mogelijk van af te maken.
Een type motivatie van een goede kwaliteit is autonome motivatie. Dit is de motivatie die we voelen als we iets doen wat we interessant vinden (dit heet intrinsieke motivatie) en als we iets doen wat we belangrijk vinden (dit heet geïnternaliseerde motivatie). Als we autonoom gemotiveerd zijn, staan we er volledig achter om te doen wat we doen. We voelen ons goed terwijl we de taak doen, we krijgen er energie van, we voeren de taak goed uit en we houden het lang vol.
In deze post uitte ik mijn scepsis over iets wat ‘Positive education’ wordt genoemd, een aanpak die wordt gepromoot door Martin Seligman (foto). Wat dat is, wordt uitgelegd in de video die ik ook noemde. Mijn twee redenen om sceptisch te zijn waren
dat ik de definities van positive education zoals die werden genoemd in de video eerder verwarrend dan verhelderend vond en
dat het voor mij geen uitgemaakte zaak is of geluk een criterium moet zijn in onderwijs (lees de post voor meer details over dit tweede punt.
Al geruime tijd is er discussie over de vraag of neuroplasticiteit, het vermogen van het brein om zich te blijven ontwikkelen, niet grotendeels een hype is. In dit artikel besprak ik een aantal van de kritiekpunten. Van veel van de sceptische opmerkingen over neuroplasticiteit ben ik niet onder de indruk. Neuroplasticiteit bestaat en de kennis erover is volop in ontwikkeling. In dit artikel besprak ik vijf manieren om gebruik te maken van neuroplasticiteit om zo je brein scherp te maken en houden. Als één van die vijf manieren noemde ik het doen van serieuze hersenoefeningen. Hierbij moet je denken aan een soort computerspel dat je lastige puzzeltjes en probleempjes voorlegt. Ik schreef: “Goede breinoefeningen zijn heel specifiek ontworpen en goed onderzocht op hun effect.” Als voorbeeld van een aanbieder van zulke goede hersenoefeningen noemde ik BrainHQ.
In deze post legde ik uit dat er, in zekere mate, een concurrentie bestaat tussen de doelen van onze genen en onze doelen als individu. Zoals Keith Stanovich schrijft, bouwend op Richard Dawkins’ boek The Selfish Gene, zijn wij mensen ons bewust geworden van het feit dat de belangen van onze genen niet helemaal samenvallen met onze eigen belangen en dat we, in ieder geval tot op zekere hoogte, onszelf kunnen bevrijden van deze genetische invloeden die ons niet dienen.
Kortgeleden bekritiseerde ik een artikel van Alfie Kohn waarin hij Carol Dweck bekritiseerde. Of Kohn de groeimindset niet goed begrijpt en niet goed op de hoogte is van onderzoek, of bewust misleidt, weet ik niet. Maar wat hij zegt, klopt niet. Ik wil één kritiekpunt van hem hier even apart onder de aandacht brengen omdat het essentieel is. Kohn suggereert dat het stimuleren van een groeimindset individuen impliciet de boodschap geeft dat we de condities waar we mee geconfronteerd worden gewoon maar moeten leren accepteren en ons eraan moeten aanpassen, en ze moeten zien als een uitdaging die we moeten overwinnen, in plaats van ze te veranderen. Ik zal uitleggen waarom dit niet klopt.
We begrijpen en nemen de werkelijkheid niet volledig waar zoals die is. Ten eerste belemmeren onze zintuigen ons om grote delen van de werkelijkheid betrouwbaar waar te nemen of überhaupt waar te nemen. Ten tweede heeft de evolutie ons voorzien van cognitieve vuistregels (heuristieken) die snel zijn en ons helpen om te overleven in veel situaties maar die ook slordig en inaccuraat zijn in veel opzichten (lees meer). Hier komt nog eens bij dat we ons in bepaalde (misschien hoge) mate onbewust zijn van deze handicaps. Met andere woorden: we kunnen onwetend zijn zonder het ons te realiseren. Het 2×2 model hieronder beschrijft vier houdingen die we kunnen hebben met betrekking tot onze onwetendheid.
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Open link ► Dit onderzoek van Porter et al. (2024) verkent de effecten van gedeeld leiderschap en collectieve doeltreffendheid (het…