Er kunnen zich situaties voordoen waarin we overvallen worden door pessimisme en moedeloosheid. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als we geconfronteerd worden met ernstige tegenslag, een traumatische gebeurtenis of als er meerdere dingen tegelijk misgaan. In progressiegerichte coaching kun je als coach ook te maken krijgen met cliënten in zulke omstandigheden. Deze cliënten laten dan vaak merken dat ze geen hoop en energie meer hebben en dat ze moedeloos zijn. Deze cliënten vinden het vaak moeilijk om te beschrijven wat ze willen bereiken en als je ze de schaalvraag voorlegt, kan het zijn dat ze zichzelf nu op de nul op de schaal plaatsen. 

Lees verder »

Als we ons slecht voelen, ligt het voor de hand dat we naar dingen zoeken die ervoor zorgen dat we ons beter gaan voelen. En wel liefst zo snel mogelijk. Maar pas op. Sommige dingen die er geheid voor zorgen dat we ons vrijwel direct wat beter kunnen gaan voelen, kunnen op de iets langere termijn erg nadelige effecten hebben. Een voorbeeld zou het gebruik van antidepressiva kunnen zijn. Wellicht werken ze verlichtend op de korte termijn maar hebben ze nare bijwerkingen op de iets langere termijn. Maar er is een ander voorbeeld dat waarschijnlijk minder voor de hand ligt: positieve fantasieën. Natuurlijk, het is logische gedachte: “Voel je je rot, fantaseer dan dat je leven er heerlijk en geweldig uitziet. Dan voel je je vast snel beter!”Lees verder »

Waar haal jij je energie vandaan? Ben jij als dat Duracell konijntje of is er een andere verklaring waarom je je energiek voelt, zelfs als je hard aan het werk bent?

Eerder onderzoek liet al zien dat het ego depletion model van wilskracht te simpel is. Nu is er onderzoek dat het hele bestaan van ego depletion in twijfel trekt.

Een populair begrip in de moderne psychologie is het begrip ego depletion ofwel ego-uitputting (zie onder andere Baumeister & Tierney, 2012). Kort gezegd gaat het ego-depletion model er van uit dat zelfbeheersing of wilskracht afhangt van een beperkte voorraad mentale energie. Wanneer je je lang probeert te concentreren of beheersen dan verbruik je, volgens Baumeister, die energie en begint de voorraad langzaam maar zeker op te raken. Hoe meer die energie opraakt hoe moeilijker het dan wordt om je te blijven beheersen. Dit ego depletion effect zou ook algemeen zijn. Elke taak die zelfbeheersing vergt put je energievoorraad uit en wanneer je energievoorraad uitgeput raakt wordt het moeilijker om je te concentreren of beheersen voor welke taak dan ook. Volgens de ego-depletie onderzoekers moet je zorgen dat je energie-voorraad weer wordt aangevuld, bijvoorbeeld door te rusten en te eten.

Hieronder beschrijf ik twee factoren die duurzame progressie mogelijk maken.

De belangrijkste inspiratie voor de progressiegerichte aanpak is het werk van Insoo Kim Berg, Steve de Shazer en hun collega’s van het Brief Family Therapy Center (daarover kun je alles lezen in dit artikel).  Deze pioniers hebben, bouwend op het werk van Milton Erickson, het Mental Research Institute en anderen, de kern ontwikkeld van wat nu bekend staat als solution-focused brief therapy. Wij – en vele anderen – begonnen de principes en technieken van deze aanpak buiten de context van psychotherapie toe te passen, meer dan 13 jaar geleden. De laatste jaren zijn we begonnen onze aanpak progressiegericht werken te noemen. We voelen ons nog steeds geïnspireerd door het werk van de Shazer, Berg en anderen maar onze aanpak heeft zich ontwikkeld in wat andere richtingen dan de mainstream oplossingsgerichte aanpak zich lijkt te hebben ontwikkeld. 

Door je te richten op progressie in betekenisvol werk wordt je werkbeleving en je functioneren gestimuleerd. Het is nuttig om regelmatig expliciet in kaart te brengen welke progressie je hebt bereikt, bijvoorbeeld via een progressiedagboek. Doe je dat niet dan kan het zijn dat je niet goed doorhebt dat je progressie aan het boeken bent terwijl dat wel zo is. Progressie kan namelijk vaak onzichtbaar blijven als je er niet expliciet bij stilstaat. Dat komt doordat we onze bewuste aandacht meestal vooral richten op wat er fout is gegaan en op wat we nog moeten doen. Geboekte progressie zie je dan gemakkelijk over het hoofd.

In een nieuw artikel behandelen Netta Weinstein, Andrew Przybylski en Richard Ryan het integratieve proces. Hiermee bedoelen zij het proces van het coördineren en versterken van de congruentie tussen gedragingen en cognities en van hoe je nieuwe ervaringen kunt integreren met je bestaande netwerk van zelfkennis.