Gisteren gaven we een training progressiegericht leidinggeven aan enkele leidinggevenden in een onderwijsorganisatie. Als een van de eerste onderdelen in onze trainingssessie vroegen we hen om in duo’s even te praten met elkaar over welke progressiegerichte techniek ze al hadden benut. Nadat ze daar een kwartiertje over gesproken hadden spraken we in de plenaire groep over wat het gesprekje had opgeleverd.

Lees verder »

Klopt het dat we bij feedback op ons eigen functioneren geen negativiteitsbias maar een positiviteitsbias hebben? Er wordt vaak gesproken van een negativiteitsbias die bij de meesten van ons in allerlei situaties optreedt. Deze houdt in dat we negatieve informatie eerder opmerken en er sterker door beïnvloed worden.

Maar hoe verhoudt deze negativiteitsbias zich tot een ander verschijnsel waar we ook vaak over horen, namelijk de self-enhancement bias? Dit laatste verschijnsel houdt in dat we een voorkeur hebben voor positieve informatie over onszelf zodat we een positief zelfbeeld kunnen bewaren.

Klopt het nou dat bij informatie over ons eigen functioneren geen negativiteitsbias maar een positiviteitsbias hebben? Nieuw onderzoek van Müller-Pinzler et al. (2019) geeft antwoord op deze vraag.

Lees verder »

We gaven een training aan docenten en vroegen hen, als startoefening, om even in duo’s met elkaar te praten over een gesprek dat ze recent hadden gevoerd dat goed was gelopen. Toen we de oefening nabespraken kwamen er diverse interessante dingen naar voren.

In één duo kwam naar voren dat het goed had geholpen om het gesprek goed voor te bereiden. In een ander duo kwam naar voren dat het stellen van de eerdere-successenvraag aan een student heel goed had geholpen.

In een derde duo kwam naar voren dat het tijdstip waarop het gesprek gevoerd had heel goed had geholpen om het goed te laten verlopen. Ik was nieuwsgierig, dus ik vroeg door.

Lees verder »

Sinds een jaar of acht is er een discussie ontstaan over de betrouwbaarheid van bevindingen van psychologisch wetenschappelijk onderzoek. Een groot project liet zien dat van 100 in onderzoek gevonden effecten slechts ongeveer een derde werd gerepliceerd (Open Science Collaboration, 2015). Binnen de psychologie wordt hard gewerkt om onderzoeksmethoden te verbeteren en te komen tot meer betrouwbare bevindingen (zie hier en hier). Een nieuw artikel van Yeager et al. (2019) beschrijft replicatieonderzoek naar 7 veel onderzochte en invloedrijke psychologische verschijnselen. Hieronder kun een beknopte samenvatting lezen van dat onderzoek.

Lees verder »

Bron: Visser, C.F., (2017). Leren & presteren. Hoe word je beter? Just-in-Time Books. 

Hoe goed we leren en presteren, hangt mede af van hoe goed we denken. Maar wat is goed denken? Is dit hetzelfde als intelligentie? Weten we, als we een intelligentietest bij iemand hebben afgenomen, hoe goed die persoon kan denken? Het antwoord is “nee”. Goed denken is veel breder dan intelligentie. Intelligentietests zijn slechts incomplete instrumenten om de kwaliteit van denken van mensen te meten. Als goed denken breder is dan intelligentie, hoe zou je het dan kunnen definiëren? Ik doe dat aan de hand van de volgende vier dimensies:

Lees verder »

Binnen een team in een onderwijsorganisatie heerste al twee jaar een slechte sfeer. Zowel tussen de teamleden onderling als tussen het team en de teamleider werden veel verwijten uitgewisseld en was er weinig vertrouwen. De teamleider besloot een coach in te huren om dit probleem te analyseren.

Lees verder »

Visser, C.F. (2017). Leren van progressie. O&O – Ontwikkeling en Opleiding, jaargang 30. nr. 4. 

Fouten laten ons zien wat er beter moet worden. Zorgvuldig kijken naar progressie kan ons laten zien hoe dat wat we belangrijk vinden beter moet worden en hoe we dat kunnen bereiken.

Als professionals op het gebied van ‘leren en ontwikkelen’ zijn we gericht op hoe mensen zichzelf kunnen verbeteren in hun werk en hoe leerprocessen hier ondersteunend bij kunnen zijn. Het is daarom belangrijk dat we kennis hebben over hoe mensen bepaalde leerervaringen kunnen opdoen, die teweeg brengen dat ze progressie boeken in dat wat ze doen en waarin ze zich willen verbeteren. Fouten spelen meestal een belangrijke rol bij leren: ze laten ons zien en ervaren wat er beter moet. Maar de rol van fouten is iets beperkter dan we ons vaak realiseren. Om een proces van voortgaande verbetering tot stand te brengen, is het nodig om zorgvuldig te kijken naar de progressie die we boeken en naar hoe die progressie tot stand komt. In dit artikel leg ik uit hoe dat werkt.

Lees verder »

Je eigen kennis en vaardigheden kunnen inschatten is een belangrijke vaardigheid. Helaas is het niet gemakkelijk om jezelf accuraat te beoordelen. Dit komt onder andere tot uiting in het Dunning-Kruger effect (DKE). In dit artikel bespreek ik een onderzoek van Rachel Jansen en haar collega’s naar twee mogelijke verklaringen voor het DKE. Tevens leg ik uit waarom het DKE zo tricky is en waarom we intuïtief geneigd zijn om te denken dat vooral anderen er gevoelig voor zijn.
Lees verder »

Liefde is een vrijwel universeel verschijnsel met een biologische achtergrond. Dat liefde wereldwijd voorkomt staat dus vast. Maar in hoeverre hebben cultuur en omgevingsfactoren invloed op de mate waarin mensen liefde uiten en ervaren? Om daar achter te komen voerde een groep van 91 onderzoekers een grootschalig onderzoek uit naar romantische relaties in 45 landen en gebieden.

Lees verder »

Lees ook: Aannames in progressiegericht werken

Naast progressiegerichte aannames over mensen, over inspanning en over effectieve gesprekken, bevat de progressiegerichte aanpak ook een viertal aannames over betekenisvolle progressie. Deze kunnen als volgt worden beschreven:

1. We houden altijd behoefte aan betekenisvolle progressie.
2. Betekenisvolle progressie motiveert.
3. Progressiemonitoring is nodig voor het opmerken van betekenisvolle progressie.
4. We kunnen altijd blijven voortbouwen op eerdere betekenisvolle progressie.

Lees verder »

Moet je altijd proberen om zo min mogelijk in gedachten af te dwalen om zo goed en plezierig mogelijk te functioneren? Nee, het ligt genuanceerder.

Lees verder »

Aangezien mensen behoefte aan autonomie en competentie hebben, is het logisch dat zij graag zelf oplossingen voor hun problemen bedenken. Bij voorkeur zijn deze oplossingen ook nog eens gebaseerd op hun eigen ervaringen. Bij dit soort oplossingen kan de persoon een sterke beleving van autonomie en competentie ervaren. Toch zijn er nog andere soorten oplossingen die in bepaalde situaties bruikbaar kunnen zijn. Hieronder wordt een tweedimensionaal model beschreven dat zes verschillende soorten oplossingen beschrijft.

Lees verder »

In progressiegerichte gesprekken vragen we goed door over wat cliënten zeggen. We vragen door tot zij beschrijvingen kunnen geven van hun eigen effectieve gedrag in de toekomst, het heden en het verleden. Doordat zij via deze vragen meer zicht krijgen op hoe zij zich willen kunnen gedragen en al effectief hebben gedragen, nemen hun gevoel van competentie en hun optimisme toe. Vervolgens kunnen we de volgende-stap-vooruitvraag stellen. De basisvariant van deze vraag is: “Wat is het volgende stapje dat je nu zou kunnen zetten?” 

Lees verder »

In onze gesprekken met leidinggevenden, coaches en docenten horen we hen vaak de vraag noemen: “Wat heb je nodig?” Ook in oefeningen tijdens trainingen horen we mensen deze vraag vaak stellen. Een enkele keer kan deze vraag nuttig zijn maar meestal is het niet zo’n goed idee om deze vraag te stellen.

Lees verder »

De Corona-crisis is uitdagend voor vrijwel iedereen en daarom bij uitstek een periode die vraagt om een groeimindset. Lees hieronder waarom.

Lees verder »