Onlangs verscheen het boek 10 to 25: The Science of Motivating Young People van David Yeager, een Amerikaanse hoogleraar psychologie. In dit boek introduceert Yeager het concept van de mentormindset, een benadering waarin hoge verwachtingen en empathische ondersteuning worden gecombineerd om jongeren in de cruciale levensfase van 10 tot 25 jaar effectief te begrijpen en te ondersteunen.

Bekritiseren en overbeschermen werken niet

Yeager begint het boek met een kritische blik op de manier waarop oudere generaties vaak negatief spreken over jongeren. Termen als “verwend” of “ongeïnteresseerd” zijn alomtegenwoordig, maar Yeager stelt dat deze benaderingen tekortschieten in het begrijpen van de complexe ontwikkelingsfase waarin jongeren zich bevinden. In plaats van jongeren te bekritiseren of over te beschermen, pleit Yeager voor een mentormindset: een benadering die hoge verwachtingen combineert met empathische ondersteuning en respect.

De mentormindset: hoge standaarden en ondersteuning

De mentormindset is een begeleidingsstijl waarbij mentoren niet alleen hoge standaarden stellen, maar ook de nodige ondersteuning bieden om deze standaarden te bereiken. Yeager benadrukt dat jongeren het meest gemotiveerd zijn wanneer ze worden uitgedaagd om het beste uit zichzelf te halen, terwijl ze tegelijkertijd weten dat ze ondersteund worden bij het overwinnen van obstakels. Deze balans tussen uitdaging en ondersteuning is essentieel voor de persoonlijke en studievoortgang van jongeren.

Het mentor dilemma en wijs feedback geven

Een belangrijk concept dat Yeager introduceert, is het mentor dilemma. Dit verwijst naar de uitdaging waarmee mentoren worden geconfronteerd bij het geven van constructieve feedback. Aan de ene kant is eerlijke kritiek noodzakelijk voor groei, maar aan de andere kant bestaat het risico dat jongeren zich ontmoedigd voelen. Yeager introduceert het concept van ‘wijs feedback geven‘, waarbij feedback zowel hoge verwachtingen communiceert als het geloof in het potentieel van de jongere uitdrukt. Dit helpt jongeren om feedback te zien als een hulpmiddel voor verbetering in plaats van als persoonlijke kritiek.

Status en respect: de drijfveren van jongeren

Yeager bespreekt ook de ‘status-en-respecthypothese‘, die stelt dat jongeren bijzonder gevoelig zijn voor kwesties van sociale status en respect. Tijdens de adolescentie en vroege volwassenheid zijn jongeren sterk gefocust op sociale erkenning, wat diep geworteld is in de neurobiologische ontwikkeling van hun hersenen. Dit begrip is cruciaal voor mentoren, omdat het aangeeft dat respect en erkenning niet alleen motiverende factoren zijn, maar ook essentieel voor het zelfbeeld en de gedragsontwikkeling van jongeren.

Transparantie als fundament van vertrouwen

Een ander kernidee in het boek is transparantie. Yeager benadrukt dat mentoren duidelijk moeten communiceren over hun intenties en acties. Transparantie helpt om misverstanden te voorkomen en bouwt vertrouwen op tussen mentor en jongere. Zonder transparantie kunnen zelfs de beste intenties verkeerd worden begrepen, wat kan leiden tot wantrouwen en verminderde motivatie. Door open en eerlijk te zijn over waarom bepaalde beslissingen worden genomen of feedback wordt gegeven, kunnen mentoren een sterkere band met jongeren opbouwen.

Verbondenheid: het belang van eenheid

Het gevoel van verbondenheid, of ‘belonging‘, is een terugkerend thema in Yeager’s boek. Verbondenheid is niet alleen een basisbehoefte, maar ook een voorwaarde voor succes en welzijn. Jongeren die zich geaccepteerd en gewaardeerd voelen binnen hun sociale groepen, presteren beter en zijn meer betrokken bij hun omgeving. Yeager bespreekt hoe een gebrek aan verbondenheid kan leiden tot onzekerheid, vermijdingsgedrag en slechtere prestaties. Door een mentormindset te omarmen, kunnen volwassenen bijdragen aan het versterken van dit gevoel van verbondenheid, wat essentieel is voor het welzijn en de academische prestaties van jongeren.

Stress als katalysator voor groei

Yeager biedt een verfrissende kijk op stress. In plaats van stress altijd als negatief te beschouwen, introduceert hij het concept van ‘stress-can-be-enhancing belief‘. Dit houdt in dat stress, wanneer correct benaderd, kan dienen als een katalysator voor persoonlijke groei en betere prestaties. Door jongeren te leren om stressvolle situaties als uitdagingen te zien in plaats van bedreigingen, kunnen mentoren hen helpen om veerkrachtiger en beter voorbereid te zijn op de uitdagingen van het leven.

Doelgerichtheid

Het vinden van een betekenisvol doel, of ‘purpose’, is een ander belangrijk aspect dat Yeager onderzoekt. Jongeren die een duidelijk doel voor ogen hebben, zijn vaak meer gemotiveerd en betrokken. Het doel fungeert als een kompas dat hen helpt om obstakels te overwinnen en zich te richten op langetermijndoelen. Yeager illustreert hoe mentoren jongeren kunnen helpen bij het ontdekken en nastreven van hun passies en ambities, wat bijdraagt aan hun algehele motivatie en welzijn.

Inclusieve excellentie: gelijke kansen voor iedereen

Yeager introduceert ook het concept van ‘inclusieve excellentie‘, waarbij hoge standaarden worden gecombineerd met gelijke toegang en ondersteuning voor iedereen, ongeacht hun achtergrond. Dit betekent dat inclusiviteit niet ten koste gaat van kwaliteit, maar juist de nadruk legt op het bieden van gelijke kansen zodat iedereen kan excelleren. Deze benadering is bijzonder relevant voor hedendaagse scholen, waar diversiteit en inclusie centraal staan. Door inclusieve excellentie te omarmen, kunnen docenten en begeleiders een leeromgeving creëren waarin alle studenten zich gezien en gewaardeerd voelen.

Toekomstgerichte groei: duurzame impact

Het boek gaat verder met het bespreken van ‘toekomstgerichte groei’, een benadering van mentorschap die gericht is op het ontwikkelen van duurzame vaardigheden en denkpatronen bij jongeren. Dit betekent dat mentoren niet alleen gericht zijn op onmiddellijke ondersteuning, maar ook op het helpen van jongeren om zelfstandig vooruitgang te boeken, zelfs nadat de mentorrelatie is beëindigd. Deze langetermijnvisie is cruciaal voor het bevorderen van blijvende persoonlijke en professionele groei bij jongeren.

Conclusie: een veranderende benadering van jongeren

Ik zie David Yeager als een belangrijke onderzoeker. Mede dankzij hem is het onderzoek naar groeimindsets de afgelopen 10 jaar naar een hoger plan getild. Yeager heeft baanbrekend onderzoek gedaan en en vernieuwende inzichten geïntroduceerd. Zijn boek bevat interessante perspectieven die bruikbaar zijn voor de praktijk.

► De praktische les voor docenten en mentoren: Pas de mentormindset toe door hoge verwachtingen te stellen, empathische ondersteuning te bieden, constructieve feedback te geven, verbondenheid te creëren en stress als groeikans te benaderen. Zo versterk je motivatie, prestaties en een positieve leeromgeving waarin leerlingen zich optimaal kunnen ontwikkelen.

Wel had ik een associatie met een uitspraak van psycholoog Walter Mischel (2008): “Psychologen behandelen de theorieën van anderen vaak als tandenborstels – geen zichzelf respecterende persoon wil die van iemand anders gebruiken.” Hij voegde toe dat, om een cumulatieve wetenschap tot stand te brengen, het nodig was om bruggen te bouwen tussen theorieën. Voor mij is het zo vanzelfsprekend om mindsettheorie en combinatie met de zelfdeterminatietheorie te zien en gebruiken dat ik verbaasd wat dat Yeager deze theorie in het geheel niet noemt. Niet zijn tandenborstel?

Lees ook:

• National Study of Learning Mindsets: wanneer en voor wie verbetert een mindsetinterventie het presteren?
• Statische mindset over sociale status en pestgedrag
• De synergetische mindsets interventie
• Psychologische affordanties: welke mogelijkheden biedt de context om een psychologische interventie te laten werken?