Veroudering gaat gepaard met schade. In welke mate en in welk tempo de schade echter optreedt, is afhankelijk van de leefwijze van het individu. Vitaal oud worden ligt binnen het bereik van bijna iedere persoon. Op grond van onderzoek op het gebied van neuroplasticiteit kunnen vier manieren worden onderscheiden om vitaal oud te worden: frequent bewegen, aangaan van uitdagingen, doen van breinoefeningen en goed slapen. Door deze activiteiten toe te passen, worden de hersenen op structurele en functionele wijze beïnvloed en kunnen ouderdomsaandoeningen veelal worden voorkomen en soms zelfs genezen. Het blijven toepassen van deze activiteiten leidt tot een opwaartse spiraal die vitaal oud worden mogelijk maakt. Hoewel neuroplasticiteit geen panacee is en er nog veel onderzoek nodig is, zijn de wetenschappelijke bevindingen nu al interessant en bruikbaar.Lees verder »
Stanley Milgram deed in de jaren ’60 een onderzoek waarbij hij proefpersonen elektrische schokken liet geven aan andere proefpersonen. De schokken waren niet echt maar dat wisten de proefpersonen niet en verrassend vele proefpersonen bleken bereid de schokken toe te dienen (lees meer). Een nieuw onderzoek van Casper et al. (2016) laat zien dat het brein informatie over een handeling die onder dwang plaatsvindt anders verwerkt dan een handeling die vrijwillig plaatsvindt. Wanneer gedrag onder dwang heeft plaatsgevonden, ervaart het brein meer afstand tussen het gedrag en de consequenties van dat gedrag. Onder dwang ziet de persoon dus minder relatie tussen het eigen gedrag en de consequenties van dat gedrag. De persoon voelt zich daardoor minder verantwoordelijk voor de consequenties van het betreffende gedrag. Lees verder »
Op deze site heb ik al diverse malen enthousiast geschreven over neuroplasticiteit (zie bijvoorbeeld dit, dit, dit, dit, dit, dit en dit). Volgens Wikipedia duidt neuroplasticiteit op veranderingen in de organisatie van de hersenen van individuen als gevolg van ontwikkeling, leren of ervaring en kan het verschillende vormen aannemen: het kan optreden als onderdeel van de normale ontwikkeling, als onderdeel van leerprocessen bij normale volwassenen en na hersenletsel. Omdat ik geloof dat het verstandig is om bij het leren te pendelen tussen een houding van ontvankelijkheid en enthousiasme en een houding van scepsis of kritiek, leek het me goed om me eens te verdiepen in een paar kritische geluiden over (publicaties over) neuroplasticiteit. Ik doe dat aan de hand van enkele auteurs die zich een paar keer tamelijk sceptisch (en, in sommige gevallen, cynisch) hebben geuit over het begrip neuroplasticiteit of publicaties over neuroplasticiteit.Lees verder »
In een nieuw artikel, Five ways to improve your brainpower, beschrijft Norman Doidge 5 manieren om je brein scherp te maken en houden: 1) loop ruim 3 km per dag, 2) leer een nieuwe dans (of taal of muziekinstrument), 3) doe serieuze hersenoefeningen, 4) let aandachtig op je stem en 5) geef je lichaam de rust die het nodig heeft. Hieronder volgt een korte samenvatting van wat hij zegt plus enkele aanvullende opmerkingen van mijn kant. Lees verder »
In vervolg op mijn recente artikelen Is neurowetenschap relevant voor coaches? en Hoe baan je je een weg in het oerwoud van de neurowetenschap? wil ik nu stilstaan bij wat wat mij betreft één van de meest fascinerende onderwerpen binnen de neurowetenschap is: breinplasticiteit (ook vaak aangeduid met de term neuroplasticiteit). Lange tijd is over het brein gedacht in vrij statische termen. Zo dacht men dat breinen van jonge mensen volop in verandering zijn waardoor ze veel nieuwe dingen kunnen leren maar dat breinen van oude mensen weinig veranderbaar meer zijn en dat zij daardoor moeilijker of niet meer kunnen leren. Ook dacht men dat schade aan het brein normaal gesproken onomkeerbaar is. En tenslotte dacht men dat er niets aan te doen valt dat bij het ouder worden breinfuncties steeds verder achteruitgaan.Lees verder »
De neurowetenschap krijgt steeds meer aandacht. Hoe relevant is deze tak van wetenschap voor coaches?
Er is de laatste jaren sprake van een toenemende belangstelling voor de neurowetenschap. De neurowetenschap is de wetenschappelijke studie van ons zenuwstelsel en is meer dan een onderdeel van de biologie omdat veel disciplines een bijdrage leveren aan het vakgebied. Het is een enorm omvangrijk onderzoeksgebied dat nog relatief jong is en volop in ontwikkeling. Als ik met coaches praat over neurowetenschap (bijvoorbeeld naar aanleiding van nieuw onderzoek of een boek) merk ik vaak twee soorten reacties op.
Neurowetenschapper Alex Korb heeft een interessant boek geschreven over depressie met als titel The upward spiral. Een kernidee in zijn boek is dat depressie niet simpelweg een toestand is waarin je rot voelt maar een neerwaartse spiraal. Kort gezegd bedoelt hij hiermee dat je terwijl je je depressief voelt geneigd bent om dingen te doen die je depressie niet verminderen maar in stand houden of verergeren. Dingen die zouden kunnen helpen, zoals lichaamsbeweging, sociaal contact en goed slapen zouden helpen maar zijn nu net de dingen waar je in een depressieve toestand niet zo toe geneigd bent. Zo kun je vast komen te zitten in depressie.Lees verder »
Goed slapen heeft allerlei voordelen voor ons functioneren. In zijn nieuwe boek The upward spiral bespreekt Alex Korb hoe je je slapen kunt verbeteren zonder medicatie. Lees verder »
Mindfulness-meditatie heeft veel gezondheidsvoordelen. Nu lijkt duidelijk te worden dat dat vooral komt door een verlaging van de stressbeleving.
Eerder schreef ik al over onderzoek naar de positieve effecten van mindfulness-meditatie (MM). Dat onderzoek is volop in ontwikkeling. Dat MM positieve effecten heeft en welke dat ongeveer zijn blijkt uit overzichtspublicaties zoals deze en deze. Ook is er onderzoek dat laat zien dat MM leidt tot structurele (anatomische) veranderingen in het brein zoals dit onderzoek (verdikking rechter insula en somatosensorische cortex), dit onderzoek (vorming van hersenwindingen), dit onderzoek (grotere dichtheid grijze stof in de hippocampus, de posterior cingulate cortex, de temporo-parietal junction en het cerebellum), dit onderzoek (zwakkere verbindingen tussen de dmPFC en de insula en amygdala). Daarnaast is er onderzoek dat laat zien dat MM de bloeddruk en stressbeleving verlaagt. Samengevat lijkt het erop dat MM allerlei goeds teweeg brengt maar er is nog geen duidelijk overzicht en geen duidelijke theorie over hoe MM deze positieve effecten nu precies teweeg brengt.Lees verder »
Al enkele malen heb ik geschreven over de voordelen van wandelen (zie hier, hier en hier). In mijn recensie van Erik Scherders boek Laat je hersenen niet zitten vat ik de voordelen van lopen, wandelen, zoals hij die beschrijft, samen. Dagelijks matig intensief bewegen, ten minste een half uur of zo, zorgt niet alleen voor een betere lichamelijke fitheid maar ook voor het gezonder houden van je hersenen waardoor je verstandelijk beter functioneert en specifieke mentale problemen minder snel optreden. Scherder citeert onderzoek waaruit het beeld naar voren komt dat de voordelen van bewegen vooral aangetoond zijn bij mensen die nog niet getroffen zijn door breinaandoeningen. Voor mensen die al wel een breinaandoening hebben, is er veel minder bewijs, deels omdat er gewoonweg heel weinig onderzoek is gedaan, deels omdat de resultaten van het onderzoek dat wel is gedaan, wat wisselend zijn. In Norman Doidges boek The brain’s way of healing staat een aansprekende casusbeschrijving van een Parkinson-patiënt John Pepper, die veel baat heeft bij lopen. Lees verder »
De kennis over hoe we vitaal oud kunnen worden neemt toe. Natuurlijk hebben we dit niet volledig in de hand maar we kunnen de kans erop wel vergroten. Lees verder »
Nieuwe bevindingen over neuroplasticiteit zijn niet alleen in het algemeen belangrijk voor ons allen maar ook voor de genezing van breinaandoeningen.Lees verder »
Psycholoog Sian Beilock (foto) van de Universiteit van Chicago heeft een interessant nieuw boek geschreven met als titel “How the body knows its mind“. In het boek legt ze uit dat een oud en nog steeds populair idee, de dualistische gedachte dat lichaam en geest grotendeels gescheiden entiteiten zijn, verkeerd is. Ze betoogt dat dit idee niet alleen onjuist is maar ook gevaarlijk voor je gezondheid.
Het lichaam is niet slechts een huls of een machine die instructies uitvoert van het brein. Zoals de auteur uitlegt in het boek is het zo dat alles wat we doen onder het niveau van de nek invloed heeft op alles wat er gebeurt boven de nek. Hierdoor hebben onze lichamen een grote invloed op de ontwikkeling van onze breinen.Lees verder »
Deze website maakt gebruik van cookies om uw ervaring te verbeteren. Door de website te gebruiken gaat u akkoord met het gebruik van cookies. Wanneer u zich registreert of abonneert op deze site kunt u zich op elk moment weer afmelden. Wij gebruiken uw gegevens niet voor andere doeleinden en spelen ze niet door aan derden. AccepteerLees meer
