In welke mate en hoe we onze aandacht richten op progressie heeft belangrijke consequenties voor hoe we ons voelen en hoe we handelen. We kunnen verschillende soorten fouten maken in hoe we aandacht besteden aan progressie. Ik bespreek hier drie soorten ineffectieve manieren van kijken naar progressie en één effectieve. Dat doe ik aan de hand van het onderstaande schemaatje waarin twee vragen centraal staan. De eerste vraag is: heb je zicht op de al geboekte progressie? De tweede vraag is: heb je zicht op de verder te boeken progressie. Deze twee vragen zijn belangrijk. Zicht hebben op bereikte progressie maakt ons namelijk optimistischer en kan ons inzicht geven in wat heeft gewerkt. Zicht hebben op verder te bereiken progressie geeft ons een perspectief en iets waar we onze energie nuttig op kunnen richten. Als we deze twee vragen in een assenstelsel plaatsen krijg je vier kwadranten die elk een manier van omgaan met progressie vertegenwoordigen.Lees verder »

Om goed te leren en presteren is het noodzakelijk om je goed te kunnen concentreren. In dit eerdere artikel legde ik al eens uit wat de voordelen zijn van een diepe concentratie en wat de nadelen zijn van onderbroken worden en afgeleid worden tijdens je werk. Focus is dus belangrijk. Ook is het belangrijk om te beseffen dat je je niet de hele dag lang goed kunt concentreren. Opgeteld kun je je, zo suggereert onderzoek, misschien een uur of 4 à 5 echt goed concentreren. Langer concentreren levert niet alleen niets extra’s op, het kan ook schadelijk zijn. Het kan leiden tot mentale uitputting. Lees verder »

Diverse auteurs hebben er de afgelopen jaren voor gepleit om tijdens je werkdag tijd te blokkeren om ongestoord te kunnen werken. Amabile & Kramer (2011) zeggen op basis van hun onderzoek dat dit een belangrijke voorwaarde is om progressie te bereiken in wat belangrijk voor je is. Newport (2016) stelt dat lang en geconcentreerd werken zonder afleidingen aan cognitief uitdagende taken leidt tot een dramatisch hogere productiviteit en tevredenheid. Onderzoek van Sophie Leroy heeft laten zien dat als je na een onderbreking weer verder gaat met je taak, er sprake te zijn van een zogenaamd aandachtsresidu. Hiermee wordt bedoeld dat je als je weer bent begonnen aan je taak, na een onderbreking, een deel van mentale energie nog besteed wordt aan waar je tijdens je onderbreking mee bezig was. Door de onderbreking is je concentratie na de onderbreking dus minder diep. Lees verder »