Positieve relatie tussen prestatiebeloning en autonome motivatie gevonden
Rebecca Hewett (2014)
Samenvatting: De relatie tussen beloning en motivatie is een van de meeste fundamentele kwesties in organisatie-onderzoek. Zelfdeterminatietheorie (SDT) erkent dat prestatie-afhankelijke beloningen motiverend zijn maar suggereert dat zeer afhankelijke beloningen ondermijnend werken voor kwalitatief betere (autonome) motivatie omdat ze de bevrediging van basale psychologische behoeften van mensen belemmeren. Via drie veldstudies werden deze theoretische aannames getoetst. De eerste, een kwalitatieve interview studie, ondersteunde het onderscheid tussen verschillende types motivatie en vond dat meer autonome motivatie samenhing met een meer positieve emotionele ervaring. Het tweede en het derde onderzoek richtten zich op het primaire doel van deze thesis; om de SDT-theorie over de relatie tussen beloning en motivatie te toetsen.
Het tweede onderzoek was een longitudinale studie over twee jaren waarin objectieve beloningsgegevens werden meegenomen. Dit onderzoek richtte zich op de relatie tussen prestatiebeloning en bonusniveau en werkmotivatie. Deze studie vond dat hoge bonussen autonome motivatie niet ondermijnden maar wel een toename in externe motivatie voorspelden. De implicatie hiervan is dat externe motivatie, op haar beurt, een voorspeller was van lager subjectief welbevinden. SDT veronderstelt dat beloning autonome motivatie ondermijnt naarmate de beloning de bevrediging van basale psychologische behoeften belemmert. Maar er was een positief indirect effect tussen een hoge bonus en autonome motivatie via behoeftenbevrediging, waarmee de theorie dus weersproken is.
De derde studie maakte gebruik van een dagelijkse dagboek methode waarbij gericht werd op informele, dagelijkse beloningen. Dit toetste de theorie dat de controlerende natuur van beloning verklaard wordt door de mate waarin deze wordt ervaren als saillant terwijl de taak wordt uitgevoerd. De saillantie van de beloning voorspelde inderdaad meer gecontroleerde vormen van motivatie hoewel dit, opnieuw, niet de autonome motivatie ondermijnde. Dit is de eerste keer dat deze theorie expliciet is getoetst in het veld en bijzonder nieuw was dat de studie zich richtte op de motivatie voor dagelijkse taken. De bijdrage en implicaties van dit onderzoek worden besproken.
