Bij mentale problemen, zoals depressiviteit, kun je aan verschillende soorten aanpakken denken om ze op te lossen. Drie soorten aanpakken zijn: (1) het nemen van medicijnen, (2) in psychotherapie gaan en (3) het zelfstandig aanpakken van het probleem. Naar de effectiviteit van (1) en (2) wordt veel onderzoek gedaan; naar de effectiviteit van (3) minder. Dat dit zo is, kun je op een niet-cynische manier interpreteren maar ook een wat cynischere manier. Ik laat in het midden welk soort interpretatie meer hout snijdt (vermoedelijk zijn ze beide deels waar).
Trainingen Progressiegericht Werken |
Niet-cynische interpretatie
Een niet-cynische interpretatie is dat er in de medische wereld, de farmaceutische industrie en de wereld van de psychotherapie veel goedopgeleide mensen met hart en ziel werken aan het oplossen van medische en mentale problemen. Zij geloven in hun aanpakken (medicatie, psychotherapie) en vinden het belangrijk dat er goed onderzoek wordt gedaan naar de effectiviteit van hun aanpakken zodat ze deze goed kunnen verantwoorden en goed zicht krijgen op wat wel werkt en wat niet werkt. Zo kunnen ze hun patiënten/cliënten het best helpen.
Cynische interpretatie
Een cynischere interpretatie is dat er in de medische wereld, de farmaceutische industrie en de psychotherapie veel geld verdiend wordt. Dit betekent dat veel beroepsbeoefenaren in die sectoren voor hun bestaan afhankelijk zijn van onderzoek dat de effectiviteit van hun aanpak laat zien. Het is niet hun (financiële) belang dat onderzoek laat zien dat patiënten/cliënten bij bepaalde problemen even goed zelf kunnen oplossen. Daarom financieren dit soort industrieën niet even ruimhartig onderzoek dat de effectiviteit van dit soort zelfhulp-oplossingen aantoont.
Onderzoek naar de effectiviteit van zelfhulpoplossingen
Gelukkig wordt er aan universiteiten wel degelijk ook dit soort onderzoek gedaan (ik vermoed dat hoe minder de universiteit voor haar financiering afhankelijk is van bedrijven, hoe groter de kans is dat ze ook dit soort onderzoek doet). Een voorbeeld van zulk onderzoek is Cuijpers et al. (2007): Behavioral activation treatments of depression: A meta-analysis.
Activity scheduling
Activity scheduling is een gedragsgerichte aanpak van depressie waarbij patiënten leren om hun eigen stemming en dagelijkse activiteiten bij te houden en om het aantal plezierige activiteiten dat ze doen en het aantal positieve interacties dat ze hebben, te vergroten. Hier en hier kun je lezen hoe dat werkt. Het onderzoek van Cuijpers et al. laat zien dat activity scheduling even effectief is als cognitieve therapie.
Lees ook: The upward spiral: stap voor stap van je depressie af
0 reacties