In een nieuw artikel in de Harvard Business Review pleiten Dan Cable en Freek Vermeulen, beiden hoogleraar organisatiegedrag en strategisch management, voor het totaal afschaffen van prestatiebeloning voor topmanagers. Zij geven de volgende 5 argumenten:

1. Prestatiebeloning werkt alleen voor routinematige taken. Prestatiebeloning is bij uitstek ongeschikt voor topmanagement omdat taken van topmanagers bij uitstek niet routinematig zijn.
2. Een fixatie of presteren kan presteren ondermijnen. Een focus op leren leidt tot betere prestaties dan een focus op prestaties. Een strikte focus op prestatiedoelen belemmert leren en vernieuwing.
3. Prestatiebeloning ondermijnt intrinsieke motivatie. In de functie van topmanagers is intrinsieke motivatie juist belangrijk voor creativiteit en vernieuwing.
4. Prestatiebeloning leidt tot sjoemelen. Nadruk op te behalen resultaten werkt in de hand dat topmanagers het spel gaan spelen om ervoor te zorgen dat het lijkt dat ze goede resultaten hebben behaald waarbij de kans op onethisch gedrag toeneemt.
5. Alle meetsystemen zijn vertekend. Prestatiebeloning vergt dat je kunt meten of de beoogde resultaten wel of niet gehaald zijn. Welke maatstaf je ook maar kiest, deze zal altijd een imperfecte kwantificering zijn van wat je van topmanagers verwacht. Hierdoor zal hun gedrag uiteindelijk altijd de verkeerde richting op gestuurd worden.

Ook het argument dat het aantrekken van talent nodig zou zijn voor het vervullen van topmanagementfuncties klopt volgens de auteurs niet. Je trekt er juist mensen met een sterke extrinsieke oriëntatie (“Ik ga voor het geld!”) door aan, terwijl je mensen met een intrinsieke oriëntatie nodig hebt.