Handboek Progressiegericht Coachen

Een praktische en onmisbare gids voor progressiegerichte coaches over effectieve vragen, gespreksstructuren en theoretische achtergronden.

Progressiegericht werken is een verzameling van principes en technieken die helpen om gewenste progressie en bereikte progressie zichtbaar te maken en om ideeën op te doen voor verdere progressie. De progressiegerichte aanpak ligt in het verlengde van praktische aanpakken zoals oplossingsgericht werken en wordt sterk gevoed vanuit wetenschappelijk onderzoek.Lees verder »

Het is interessant om naar progressie te kijken door de lens van de tweede wet van de thermodynamica. Door deze lens bezien wordt het duidelijk dat de kans bijzonder klein is dat progressie vanzelf tot stand komt. Progressie vergt voortdurende energie, aandacht en inspanning. De reden is dat progressie neerkomt op het bouwen van zeer onwaarschijnlijke systemen.

Lees verder »

Ons handelen is altijd gebaseerd op bepaalde aannames, veronderstellingen over de werkelijkheid, met andere woorden: over wat waar is. Aannames kunnen expliciet zijn maar ook impliciet. Impliciete aannames zijn veronderstellingen over de werkelijkheid waar we ons maar gedeeltelijk bewust zijn of helemaal niet maar die wel richting geven aan ons handelen. Het proberen om je aannames expliciet te maken is waardevol omdat je ze zo kunt onderzoeken en mogelijk aanpassen. Hieronder doe ik een poging om de aannames waar progressiegericht werken op gebaseerd is te omschrijven. Deze zijn niet alleen geïnspireerd op onze eigen intuïties, ervaringen en logica maar in de meeste gevallen ook, hoewel in wisselende mate, op wetenschappelijke bevindingen. De lijst is een voorlopige lijst. Met de ontwikkeling van onze kennis is het onvermijdelijk en goed dat deze lijst in de toekomst zal worden aangescherpt. 

Lees verder »

Een nieuwe publicatie van Levari et al. (2018) gaat over een apart verschijnsel dat we al vaker hebben belicht: progressie lijkt zichzelf onzichtbaar te maken. Kort gezegd komt dit verschijnsel op het volgende neer: als we progressie boeken in het oplossen van een bepaald probleem, en dit probleem dus minder vaak voorkomt, hebben we de onbewuste neiging om onze definitie van het probleem op te rekken. Gebeurtenissen die we eerder niet zouden zien als voorbeelden van het probleem gaan we nu wel zien als voorbeelden van het probleem. Je zou kunnen zeggen: terwijl het probleem in onze omgeving kleiner wordt, wordt het groter in ons hoofd. Wat moeten we denken van deze bias, die we progressie geïnduceerde probleemverschuiving zouden kunnen noemen?

Lees verder »