Onderzoek in de zelfdeterminatietheorie heeft laten zien dat dingen doen die we interessant vinden veel positieve effecten heeft. Het doen van interessant werk is intrinsiek lonend. Dat wil zeggen dat het doen van de activiteit zelf voor ons de moeite waard is. We vinden het leuk wat we doen en voelen ons er goed bij. Daarnaast zijn er voordelen zoals dat we meer in de activiteit opgaan, dat we beter leren en functioneren en dat we langer volhouden. Het interessante van activiteiten wordt trouwens niet alleen bepaald door de inhoud van de taak of activiteit maar ook door de context van de activiteit (denk bijvoorbeeld van de gezellige sfeer in een team).
Onderzoek heeft laten zien dat mensen zichzelf nogal eens overschatten. Deze zelfoverschatting kan tot problemen leiden in het functioneren en in de samenwerking met anderen. Vaak wordt gedacht dat deze neiging om de eigen kwaliteiten te rooskleurig in te schatten een universele neiging is. Nieuw onderzoek laat echter zien dat dit niet het geval is. Vooral mensen met een statische mindset zijn vatbaar voor zelfoverschatting.
In mijn artikel Drie manieren van ik-ben-denken die schadelijk kunnen zijn beschreef ik, aan het einde van het artikel enkele alternatieven voor ik-ben formuleringen. Naar aanleiding van het artikel schreef Jean: “Zeer mee eens! Maar ik smacht daarbij naar meer voorbeelden van formuleringen als alternatief voor de drie ik-vormen. En dan liefst formuleringen die niet te omslachtig zijn zoals ‘… één van de dingen waar ik me wel mee associeer’.”Ik pak de handschoen op en probeer hieronder enkele extra voorbeeldformuleringen te bedenken.
Het is een eerste poging. Wellicht komen er updates.
Enige tijd geleden schreef ik het artikel Het belang van experimenteel onderzoek waarin ik verwees naar een passage in het Richard Nisbett’s boek Mindware. Aan de hand van voorbeeld van Nisbett kun je in dat artikel lezen dat experimenteel onderzoek kan laten zien dat onze observaties en intuïties over wat werkt soms helemaal onjuist kunnen zijn. In dat artikel legde ik niet precies uit wat experimenteel onderzoek precies is. Ook legde ik niet uit waarom experimenten tevens superieur zijn aan correlationeel onderzoek. Ik zal die twee dingen hieronder alsnog kort uitleggen.
Progressiegerichte intervisie kan je helpen om met je team in een minuut of 20 een casus te bespreken en goede ideeën op te doen. De aanpak kent een aantal spelregels en stappen die ik onderaan dit artikel beschrijf. De aanpak werkt het beste als de spelregels en de stappen strikt worden toegepast en als er een behoorlijke vaart in het proces wordt aangebracht. Na afloop van de bespreking van de casus wordt er niet doorgepraat over de casus.
Ik-ben-denken kan meer nadelen hebben dan we ons wellicht realiseren.
Hoe we denken en praten over onszelf en anderen kan veel invloed hebben op de emoties, het gedrag, de resultaten en de ontwikkeling van onszelf en anderen. Onderzoek van Mueller & Dweck (1998) heeft bijvoorbeeld laten zien dat het geven van verschillende soort complimenten heel verschillende effecten kan hebben. Het geven van een compliment over een eigenschap als intelligentie kan bij kinderen een statische mindset opwekken terwijl het geven van een compliment over de inspanning die een kind geleverd heeft een groeimindset kan opwekken.
We kunnen ons eigen oordeel over onze eigen kennis niet altijd goed vertrouwen. In bepaalde opzichten overschatten we onze eigen kennis systematisch. In andere opzichten onderschatten we onze eigen kennis systematisch. Wat je weet en wat je weet over wat je weet zijn twee verschillende dingen. In dit artikel probeer ik duidelijkheid te scheppen over dit verwarrende onderwerp.
Deze week kwam ik een artikel tegen over de vraag of menselijke moraliteit een (bij)produkt van de evolutie is. Charles Darwin was de eerste die dit idee uitwerkte in zijn boek The descent of man. Michael Tomasello van het Max Planck in Leipzig heeft nu ook een boek geschreven over dit thema: A Natural History of Human Morality. In dit boek stelt hij dat de moraliteit van mensen, die uniek is onder dieren, een consequentie is van onze neiging om samen te werken op manieren zoals andere primaten dat niet doen.
Wij gebruiken cookies op onze website om u de meest relevante ervaring te bieden door uw voorkeuren en herhaalbezoeken te onthouden. Door op "Accepteren" te klikken, stemt u in met het gebruik van ALLE cookies.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Open link ► Dit onderzoek van Porter et al. (2024) verkent de effecten van gedeeld leiderschap en collectieve doeltreffendheid (het…