Een nieuwe publicatie van Levari et al. (2018) gaat over een apart verschijnsel dat we al vaker hebben belicht: progressie lijkt zichzelf onzichtbaar te maken. Kort gezegd komt dit verschijnsel op het volgende neer: als we progressie boeken in het oplossen van een bepaald probleem, en dit probleem dus minder vaak voorkomt, hebben we de onbewuste neiging om onze definitie van het probleem op te rekken. Gebeurtenissen die we eerder niet zouden zien als voorbeelden van het probleem gaan we nu wel zien als voorbeelden van het probleem. Je zou kunnen zeggen: terwijl het probleem in onze omgeving kleiner wordt, wordt het groter in ons hoofd. Wat moeten we denken van deze bias, die we progressie geïnduceerde probleemverschuiving zouden kunnen noemen?

Lees verder »

UPDATE: lees ook Afdwalen kan nuttig zijn

Matthew Killingsworth en Daniel Gilbert (2010) deden een onderzoek naar de “wandering mind” ofwel de afdwalende geest. Mensen hebben voor zover bekend als enige diersoort het vermogen om af te dwalen in hun gedachten. Met andere woorden: om na te denken over dingen waar ze niet nu mee bezig zijn. Dat kunnen dingen in het verleden of in de toekomst zijn. Het kan gaan om gebeurtenissen maar ook dingen die nooit gebeurd zijn of zullen gebeuren.

Dit vermogen om af te dwalen is een aspect van ons vermogen om te reflecteren op ons verleden en om doelen te stellen voor de toekomst. Maar er wordt vaak gedacht dat het ook een nadeel heeft. Velen denken dat een afdwalende geest een ongelukkige geest is en dat je beter de hoeveelheid tijd die je besteedt aan afdwalen kunt beperken en je aandacht beter vooral kunt richten op het hier en nu.Lees verder »