Minitaak voor als je vastzit

Ken je het gevoel vast te zitten? Ken je het soort situatie waarin je graag iets interessants en nuttigs zou willen doen maar waarin je maar niet aan de slag komt omdat je geen inspiratie hebt? Ken je het soort situatie waarin je dringend iets moet doen om een deadline te halen maar je kunt maar niet op gang komen en je blijft het maar uitstellen? In situaties als deze lijken we gevangen te zitten in een val. We moeten aan de slag maar het probleem is juist dat we niet op gang kunnen komen.

Wat kunnen we doen? Moeten we gewoon wachten tot we op de één of andere manier weer nieuwe inspiratie en energie hebben gevonden? Of hebben we een soort Baron van Münchhausen techniek nodig waar mee we onszelf aan onze eigen haren uit dit moeras kunnen trekken? In feite is er een techniek die daar wel wat aan doet denken. Hij is gebaseerd op twee eenvoudige progressiegericht principes: 1) dat mensen altijd al beschikken over oplossingen om vooruitgang in de gewenste richting te bereiken en 2) dat het nemen van een kleine stap voorwaarts vaak verdere positieve verandering teweeg brengt.

Wanneer mensen vastzitten en veel dingen op hun bordje hebben dat hebben ze vaak de neiging om te denken dat ze grote stappen moeten zetten om hun werk gedaan te krijgen. Deze perceptie van hun taak kan ze overweldigen. Ze kunnen zich onmachtig voelen om die grote stappen nu te zetten. Het kan zijn dat ze zichzelf afleiden en de taak gaan uitstellen. Een kernelement in wat goed kan werken is om je zelf een minitaak te geven: begin aan de taak die je moet volbrengen te werken en werk er niet langer dan 10 minuten aan. Neem daarna een pauze en reflecteer op wat je bereikt hebt. Na een pauze, die zo lang mag duren als je nodig vindt, herhaal je dit proces. Werk verder voor niet langer dan 10 minuten. Reflecteer daarna op nieuw op wat je bereikt hebt en pauzeer op nieuw zo lang als nodig.

Vaak zijn mensen heel verbaasd over wat ze in zo’n korte tijd al voor elkaar krijgen. Niet alleen vinden ze dat meer hebben bereikt dan ze mogelijk achtten maar ook merken ze dat hun weerzin tegen de taak minder is geworden. Meestal stoppen ze na een paar keer met die 10 minuten grens omdat ze verder willen werken aan de taak.