Hoe vraag je hulp aan je partner?

Hoe partners elkaar helpen heeft een effect op hoe goed zij zich voelen over die hulp en op hoe zij de kwaliteit van hun relatie ervaren. Indien de hulp die geboden wordt 1) zorgzaam is en 2) helpt om de situatie te verhelderen en 3) de behoeften van de hulpvrager onderkent beleeft de ontvanger 1) die hulp vaak als positief en 2) ervaren beide partners hun relatie als positief. Als de hulp echter wordt aangeboden op een negatieve manier, bemoeizuchtige of controlerende manier of wanneer hulp uitblijft waar hij nodig is (zie o.a. Overall et al., 2010) ervaart de ontvanger vaak stress en voelen beide partners zich negatiever over de relatie. Nieuw onderzoek van Don & Hammond (2017) kijkt naar de invloed van de hulpvrager op de kwaliteit van hulp en komt tot een wel verrassende bevinding.

Wat is de rol van relatie-autonomie?

Bij 80 stellen onderzochten zij wat de effecten waren van relatie-autonomie en manier van vragen om hulp waren op de manier waarop hulp werd geboden en op hoe de kwaliteit van de hulpinteractie en de relatie werden beleeft. Relatie-autonomie verwijst naar de mate waarin je er als partner achter staat om in die relatie te zijn en betekent niet het gevoel onafhankelijk te zijn van je partner. Mensen met een hoge relatie-autonomie zeggen 1) gezamenlijke doelen met elkaar te hebben, 2) te groeien als gevolg van de relatie en 3) graag tijd met elkaar door te brengen.

De hulpvrager heeft de grootste invloed op de kwaliteit van de hulp

De onderzoekers kwamen erachter dat de hulpvrager een grote invloed heeft op de kwaliteit van de geboden hulp en de effecten op de relatie daarvan. Hulpvragers met een hoge relatie-autonomie vroegen vaker hulp op een manier die open, duidelijk en positief was. Dit leidde tot een manier van helpen die zorgzaam, erkennend en ondersteunend was. En dit leidde tot een positieve beleving van de hulpinteractie en van de relatie. Een verrassende bevinding was dat de mate van relatie-autonomie van de hulpgever niet samenhing met de manier waarop hulp geboden werd. Dus: ook al was de relatie-autonomie van de hulpgever laag, als de hulpvrager een hoge relatie-autonomie had en open en positief om hulp vroeg dan beleefden beide partners de hulp en de relatie als positief. Ik vat dit samen in het onderstaande plaatje.

Het plaatje toont dat de beleefde relatie-autonomie van de hulpvrager de belangrijkste voorspeller is van hoe de hulp gevraagd wordt. Dit voorspelt vervolgens weer de kwaliteit van de geboden hulp en de beleving van die hulp en van de relatie. Met het stippellijntje bovenin het plaatje geef ik mijn vermoeden aan dat de toegenomen relatiekwaliteit weer ten goede komt aan de relatie-autonomie. Dit is niet onderzocht maar lijkt mij plausibel.

Kortom

Heb je hulp nodig van je partner? Realiseer je dan hoe belangrijk het is hoe je deze hulp vraagt.