De wetenschap van interesse

Op  Annie Murphy Pauls voorspelbaar interessante blog The Brillant Blog staan twee nieuwe artikelen over interesse; over wat het is, hoe het zich ontwikkelt en waar het toe leidt (hier en hier). Ik probeer hieronder samen te vatten (en hier en daar te parafraseren) wat ze zegt en raad je aan haar blog te bezoeken als je er meer over wilt weten.

Annie schrijft over de opkomende wetenschap van interesse die laat zien dat wanneer we geïnteresseerd zijn we informatie beter en dieper verwerken, we harder werken en langer volhouden. En wanneer vinden we dingen eigenlijk interessant? Het blijkt zo te zijn dat dingen, om interessant te kunnen zijn, nieuw, complex en begrijpelijk moeten zijn. Wanneer we eenmaal geïnteresseerd zijn in iets kan onze interesse autonoom verder groeien en ontwikkelen. Dit komt doordat, wanneer we een onderwerp interessant vinden, we vaak nieuwe informatie tegenkomen die in zekere mate op gespannen voet staat met wat we al over het onderwerp wisten. Omdat we dit conflict tussen wat we al wisten en deze nieuwe informatie willen oplossen, is onze interesse verlengd.

En hoe begint interesse dan? Onderzoek suggereert dat persoonlijke interesses altijd beginnen door een of andere externe trigger. Deze triggers kunnen spontane gebeurtenissen zijn (zoals het lezen van een artikel of het horen van een lied) maar ze kunnen ook min of meer bewust worden gecreëerd door ouders of docenten. Dingen interessant maken lukt niet door mensen te belonen voor de betreffende activiteit (onderzoek laat zien dat je hierdoor juist de intrinsieke motivatie ondermijnt) of door het toekomstige nut van de activiteit te onderstrepen. Hier zijn drie strategieën die wel werken:

1. Vraag: In plaats van dingen uit te leggen en allerlei antwoorden te geven, werkt het goed om vragen te stellen die de aandacht vestigen op de lacunes in iemands kennis. Deze informatiekloven wekken vaak de nieuwsgierigheid en interesse op van de ander.
2. Toon: toon je eigen interesse voor een onderwerp bijvoorbeeld door ongedwongen gesprekken of door praktische demonstraties.
3. Ondersteun: ondersteun het gevoel van competentie van de ander, biedt hulp, aanmoediging, geef procesgerichte feedback, etc.