3 Jaar progressiegericht werken

Drie jaar geleden hebben wij de term progressiegericht werken geïntroduceerd. Dat wij dit deden was het resultaat van een denkproces van ruim een jaar of 5. Aanvankelijk noemden wij onze aanpak oplossingsgericht. Maar deze term ging in de loop der jaren steeds meer wringen. In de eerste plaats omdat wij zelf allerlei concepten en methodes ontwikkelden die wellicht wel in het verlengde lagen van oplossingsgericht werken maar niet letterlijk voortkwamen uit oplossingsgericht werken. Bij onszelf maar ook in de markt ontstond soms verwarring over of de dingen die wij deden wel echt altijd oplossingsgericht waren. Daarnaast gingen wij steeds meer concepten uit de psychologie gebruiken in onze aanpak. Sommige van die concepten, zoals autonomie-ondersteuning, leken vrij goed aan te sluiten bij de oplossingsgerichte aanpak maar andere concepten, in de ogen van velen, wat minder goed, zoals de groeimindset.

De introductie van de term ‘progressiegericht’

Toen we drie jaar geleden de term progressiegericht introduceerden voelde dat voor ons als een goede en spannende stap. Goed, omdat we de term veel beter vonden beschrijven wat wij deden en omdat we vanaf het begin af aan veel enthousiaste reacties hebben gekregen op de term. Ook wel spannend, omdat we van tevoren lastig konden voorspellen hoe anderen zouden reageren op de term. Inmiddels zijn we drie jaar verder en hebben we weer een paar stapjes vooruit gezet. Heel leuk om te merken is dat de introductie van de nieuwe term ertoe heeft geleid dat we een nieuwe markt hebben aangeboord. Een flink deel van de mensen die ons nu benaderen zijn niet bekend met de term oplossingsgericht, alleen met de term progressiegericht.

Enthousiaste reacties

Inmiddels is de situatie al een tijd zo dat we niet meer werken onder de noemer oplossingsgericht maar uitsluitend nog onder de noemer progressiegericht. Ons belangrijkste reden is dat wat we doen teveel afwijkt van wat anderen doen die hun aanpak oplossingsgericht noemen. Blijven werken onder de noemer oplossingsgericht zou te verwarrend zijn, voor onze klanten en voor onszelf.

Het is niet altijd heel gemakkelijk om nee te zeggen wanneer mensen ons vragen te werken onder de noemer oplossingsgericht werken. Bijvoorbeeld wanneer we verzoeken krijgen om een voorwoord te schrijven in een boek over oplossingsgericht werken, deel te nemen aan de commissie die een databank met oplossingsgerichte vragen zou maken, feedback te geven over oplossingsgerichte handleidingen, trainingen oplossingsgericht werken te verzorgen, enzovoorts. Het is ook begrijpelijk dat mensen die ons al wat langer kennen, of die wat oudere boeken van ons hebben gelezen, ons soms dit soort vragen blijven stellen. Toch lukt het steeds goed om uit te leggen waarom we tegenwoordig de term progressiegericht werken gebruiken. En, niet te vergeten, het is leuk om te zien dat in overgrote meerderheid mensen enthousiast reageren op de term progressiegericht. Het is motiverend om te zien dat de term ingeburgerd begint te raken.